04 ŞUBAT 2012 İFSAK 170. DÖNEM "MiMaRi +" SERGİSİ
Hazır olunnn... Duygusal satırlardır ... Şimdiden özür...
"Biten" üzüntü veren bir tanımlama sanırım. Bir şeyin bitmesi, bir
sürecin sona ermesi, onca heyecan, dostluk, sevgi, serüven dolu bir
yolculuğun zamanın bir noktasında bir anlamda sonlanması insana hüzün
veriyor .
Yaşanılan güzel anılar, geziler, etkinlikler, toplantılar, geziler ...
Yağmurlu, yağmursuz, hatta güneşli fotoğraf yolculukları...
Bitli otellerde, normalde kendi hayatlarında onca yüksek standartta
yaşamalarına rağmen, "gık" demeden fotoğraf serüveni ve proje aşkına
konaklayan ve bundan bir gram bile şikayet etmeyen proje
sevdalıları...
Zaman zaman belki de ( egoya bakar mısınız, belki de : ) içlerinden
kızdıkları "hoca" larına hiçbir zaman bu kızgınlıklarını
göstermemeleri..
Sevinçlerini büyük harflerle, sıkıntılarını küçük harflerle
paylaşanlar.. ( malum genelde hep tersi olur ) ...
Dolu dolu yaşanan 9 aylık bir süreç...
Mart 2011 - Aralık 2011 ...
Gelelim benim teşekkürlerime...
Öncelikle, benim gibi beraber çalışılması çok zor olan bir adama
projenin en başından en sonuna kadar sabır gösteren, sınıf
organizasyonları, grup mail trafiği, İFSAK ile ilişkiler, projenin
düzgün yürümesi adına elinden gelen ne varsa, her an erişilmeye hazır
olarak, bana yardımcı olan, destek veren, bu projenin gidişatında
belki pek çoğunuzun farkında olmadığı ama fonda çok emek veren sevgili
Dilara Başkurt arkadaşıma , öncelikle sonsuz teşekkürler. İFSAK
eğitim biriminin bize büyük hediyesi oldu Dilara. O olmasaydı bu proje
bu şekilde tamamlanamazdı. İyi ki varsın Dilara. Çok teşekkürler...
Daha sonra elbette sizlere sonsuz teşekkürler... Sizler böyle
fotoğrafı ciddiye almasaydınız, toplantılara katılmasaydınız, bu
serüvende bizlerin yanında olmasaydınız, bu süreç böyle başarılı
tamamlanamazdı... Hepiniz, iyi ki varsınız, iyi ki sizleri tanımışım,
ve iyi ki sizlerle bu dostluk kulvarında bir arada yürümüşüm...
Hepinizi çok seviyorum. Gönülden teşekkürler...
04 Şubat 2012 Cumartesi gününü, sergi açılışımız, 3 kez tekrarlanan
fotoğraf gösterimiz ve elbette gelen dostlarımıza hediye ettiğimiz
Sergi Albümümüzle sonlandırdık. Ondan sonra sizler "Nevizade" yolcusu
oldunuz, beni özellikle davet ettiniz. Gece saat 09:30 a kadar dersim
vardı, o dersin çıkıında sizlere katıldım...
İnanın hayatımda çok önemli olan insanlar için bile kolay kolay
"anason" lu masalara oturmasını sevemedim. Benim kendimle ilgili bir
durum bu. Ama sizleri kıramadım, o müthiş heyecanınıza, o güzel
birlikteliğinize ve güzel dost ortamına hayır diyemedim. Çok da iyi
oldu, çok keyifli bir akşam geçirdik, Planladığınız yemek çok
güzeldi. Öncelikle sevgili İlknur Bektaş ve Sibel Köksoy' a bu güzel
organizasyon için sonsuz teşekkürler. Çok güzel bir yemek oldu, proje
katılanları artık arkadaşlık mertebesinden sanırım dostluk mertebesine
doğru ilerlediler. Keyifli, cıvıl cıvıl, sohbet dolu, herkesin bir
arada güldüğü eğlendiği güzel bir yemek oldu. Emeği geçen herkese
gönülden teşekürler... iyi ki yapmışsınız ve ben "keçi"lik inadımı
kırıp iyi ki dersten sonra sizlere katılmışım...
"Yol bir yere gitmez, o bir durma biçimidir" Diyor Yılmaz Erdoğan.
Evet, yolun kendisi aslında durma isteğinin haraket etme fonksiyonuna
devrilmiş halidir. O yolda duruyoruzdur aslında. ama haraket içinde ,
yolda , ilerlerken bir durmadır bu ...
Bizler, 9 ay boyunca , hızla devinen bir proje çalışması içinde, hep
beraber durduk...
Bunun sonucunu, eğer sonuç önemliyse, 04 şubat cumartesi hep beraber
yaşadık. Dostlarımızla, akrabalarılımızla, sevdiklerimizle, ve sanırım
en önemlisi, birbirimizle paylaştık...
Ben hala sonucun önemsiz olduğunu söylüyorum. Önemli olan süreçti. O
süreci dolu dolu yaşamak, o süreçte öğrenmek, fotoğrafı daha iyi
hissedebilecek bir katmana ulaşmaktı ...
Bunu da başardığınıza gönülden inanıyorum...
Ama bitti mi? Hayır, yeni başladınız daha. Sadece, alfabeyi
öğrendiniz... Daha cümle kurma aşamasına yeni geldiniz... İşte o
cümleleri de "İzler" projesinde kuracaksınız inşallah... Buna
eminim...
Her son hüzünlüdür..
Ama bu sonu daha kolay katlanılabilir bir hale getirme için, sona
erişmeden bir başka başlangıçla tanıştık hep beraber...
"İzler" sizlerin isteğiyle, sizlerin katkısıyla, çalışmasıyla ve en
önemlisi heyecanıyla başladı...
Bundan sonra hedefimiz "izler" olacak...
Umarım bu proje katılanları muhakkak aynı heyecanla, aynı tutkuyla ve
en önemlisi aynı performansla "İzler" projesine de katılım gösterir,
sahip çıkar ve bir sene sonra çok daha güzel bir başka "iş" ile
fotoğrafseverlerin karşısına çıkarız...
Hepinize sonsuz teşekkürler..
Hepinizi çok seviyorum...
Saygılarımla
Hakan Hatay
06/02/2012
"Biten" üzüntü veren bir tanımlama sanırım. Bir şeyin bitmesi, bir
sürecin sona ermesi, onca heyecan, dostluk, sevgi, serüven dolu bir
yolculuğun zamanın bir noktasında bir anlamda sonlanması insana hüzün
veriyor .
Yaşanılan güzel anılar, geziler, etkinlikler, toplantılar, geziler ...
Yağmurlu, yağmursuz, hatta güneşli fotoğraf yolculukları...
Bitli otellerde, normalde kendi hayatlarında onca yüksek standartta
yaşamalarına rağmen, "gık" demeden fotoğraf serüveni ve proje aşkına
konaklayan ve bundan bir gram bile şikayet etmeyen proje
sevdalıları...
Zaman zaman belki de ( egoya bakar mısınız, belki de : ) içlerinden
kızdıkları "hoca" larına hiçbir zaman bu kızgınlıklarını
göstermemeleri..
Sevinçlerini büyük harflerle, sıkıntılarını küçük harflerle
paylaşanlar.. ( malum genelde hep tersi olur ) ...
Dolu dolu yaşanan 9 aylık bir süreç...
Mart 2011 - Aralık 2011 ...
Gelelim benim teşekkürlerime...
Öncelikle, benim gibi beraber çalışılması çok zor olan bir adama
projenin en başından en sonuna kadar sabır gösteren, sınıf
organizasyonları, grup mail trafiği, İFSAK ile ilişkiler, projenin
düzgün yürümesi adına elinden gelen ne varsa, her an erişilmeye hazır
olarak, bana yardımcı olan, destek veren, bu projenin gidişatında
belki pek çoğunuzun farkında olmadığı ama fonda çok emek veren sevgili
Dilara Başkurt arkadaşıma , öncelikle sonsuz teşekkürler. İFSAK
eğitim biriminin bize büyük hediyesi oldu Dilara. O olmasaydı bu proje
bu şekilde tamamlanamazdı. İyi ki varsın Dilara. Çok teşekkürler...
Daha sonra elbette sizlere sonsuz teşekkürler... Sizler böyle
fotoğrafı ciddiye almasaydınız, toplantılara katılmasaydınız, bu
serüvende bizlerin yanında olmasaydınız, bu süreç böyle başarılı
tamamlanamazdı... Hepiniz, iyi ki varsınız, iyi ki sizleri tanımışım,
ve iyi ki sizlerle bu dostluk kulvarında bir arada yürümüşüm...
Hepinizi çok seviyorum. Gönülden teşekkürler...
04 Şubat 2012 Cumartesi gününü, sergi açılışımız, 3 kez tekrarlanan
fotoğraf gösterimiz ve elbette gelen dostlarımıza hediye ettiğimiz
Sergi Albümümüzle sonlandırdık. Ondan sonra sizler "Nevizade" yolcusu
oldunuz, beni özellikle davet ettiniz. Gece saat 09:30 a kadar dersim
vardı, o dersin çıkıında sizlere katıldım...
İnanın hayatımda çok önemli olan insanlar için bile kolay kolay
"anason" lu masalara oturmasını sevemedim. Benim kendimle ilgili bir
durum bu. Ama sizleri kıramadım, o müthiş heyecanınıza, o güzel
birlikteliğinize ve güzel dost ortamına hayır diyemedim. Çok da iyi
oldu, çok keyifli bir akşam geçirdik, Planladığınız yemek çok
güzeldi. Öncelikle sevgili İlknur Bektaş ve Sibel Köksoy' a bu güzel
organizasyon için sonsuz teşekkürler. Çok güzel bir yemek oldu, proje
katılanları artık arkadaşlık mertebesinden sanırım dostluk mertebesine
doğru ilerlediler. Keyifli, cıvıl cıvıl, sohbet dolu, herkesin bir
arada güldüğü eğlendiği güzel bir yemek oldu. Emeği geçen herkese
gönülden teşekürler... iyi ki yapmışsınız ve ben "keçi"lik inadımı
kırıp iyi ki dersten sonra sizlere katılmışım...
"Yol bir yere gitmez, o bir durma biçimidir" Diyor Yılmaz Erdoğan.
Evet, yolun kendisi aslında durma isteğinin haraket etme fonksiyonuna
devrilmiş halidir. O yolda duruyoruzdur aslında. ama haraket içinde ,
yolda , ilerlerken bir durmadır bu ...
Bizler, 9 ay boyunca , hızla devinen bir proje çalışması içinde, hep
beraber durduk...
Bunun sonucunu, eğer sonuç önemliyse, 04 şubat cumartesi hep beraber
yaşadık. Dostlarımızla, akrabalarılımızla, sevdiklerimizle, ve sanırım
en önemlisi, birbirimizle paylaştık...
Ben hala sonucun önemsiz olduğunu söylüyorum. Önemli olan süreçti. O
süreci dolu dolu yaşamak, o süreçte öğrenmek, fotoğrafı daha iyi
hissedebilecek bir katmana ulaşmaktı ...
Bunu da başardığınıza gönülden inanıyorum...
Ama bitti mi? Hayır, yeni başladınız daha. Sadece, alfabeyi
öğrendiniz... Daha cümle kurma aşamasına yeni geldiniz... İşte o
cümleleri de "İzler" projesinde kuracaksınız inşallah... Buna
eminim...
Her son hüzünlüdür..
Ama bu sonu daha kolay katlanılabilir bir hale getirme için, sona
erişmeden bir başka başlangıçla tanıştık hep beraber...
"İzler" sizlerin isteğiyle, sizlerin katkısıyla, çalışmasıyla ve en
önemlisi heyecanıyla başladı...
Bundan sonra hedefimiz "izler" olacak...
Umarım bu proje katılanları muhakkak aynı heyecanla, aynı tutkuyla ve
en önemlisi aynı performansla "İzler" projesine de katılım gösterir,
sahip çıkar ve bir sene sonra çok daha güzel bir başka "iş" ile
fotoğrafseverlerin karşısına çıkarız...
Hepinize sonsuz teşekkürler..
Hepinizi çok seviyorum...
Saygılarımla
Hakan Hatay
06/02/2012
